 Wysłany: Śro 16:24, 18 Cze 2008 Temat postu: |
|
| [quote=Audrey]Moje pierwsze retro. Dosyć nudne i nic nie wnoszące.
Nawiązanie do spotkania z pewną postacią z gry w przeszłości. [/quote] Spotykanie w przeszłości niektórych postaci jest bardzo ciekawe i dużo wnosi, jeśli jakoś rozwiniesz ten wątek. A jeśli chcesz poczytac nudne retrospekcje, to zapraszam do "retrospekcji Roberta" xP Zobacz chociąż ostatnie 11-krótkie nudne i wiele wnoszace(oczywiście później bardzo rozwinę ten wątek) 
Jak dla mnie retro bardzo udane  |
|
| Wysłany: Nie 17:33, 15 Cze 2008 Temat postu: Retrospekcje Audrey |
|
| Moje pierwsze retro. Dosyć nudne i nic nie wnoszące.
Nawiązanie do spotkania z pewną postacią z gry w przeszłości. Jeśli coś pójdzie nie tak "Desmond Hume will be my constant" XDD Pub przy Forest Street nie cieszył się najlepszą opinią. Zazwyczaj przesiadywały tam grupy bezrobotnych i narzekających na wszystko mężczyzny o podeszłym wieku, których dorobkiem były zbierane puste butelki po piwie. Co jakiś czas gromadziły się tu również fale kibiców w napięciu oglądających mecz na telewizorze powieszonym w kącie, za ladą. Można tu było też spotkać zwyczajne kobiety, które przychodziły tu jedynie, by wypić coś mocnego i poplotkować. Audrey siedziała przy jednym z drewnianych stolików, tuż przy dużej szybie. Chwila przerwy od zabieganego stylu życia i tak nie dawała jej odpoczynku. Ona – Niczym niewyróżniająca się przeciętna kobieta, znikająca w tłumie codzienności Londynu. Jej wzrok był skierowany w stronę sklepu, przy którym tłoczyli się przypadkowi przechodnie. Uwielbiała obserwować. Uwielbiała wpatrywać się w codzienne zajęcia innych, obcych dla niej osób. Zawsze fascynowało ją zwyczajne, rodzinne życie, którego nigdy nie doświadczyła. Jej własna rodzina i tak nie była godna pochwalenia. Mama – Pracoholiczka, Ojciec – Wiecznie nieobecny i zabiegany biznesmen. Rodzeństwo? Brat godny pożałowania. Ćpun i wrak niegdyś dobrego człowieka. A starsza siostra? Wylądowała w tanim burdelu. Jedynie Audrey wyszła z tego domu jako porządna osoba. Bez uzależnień, z bagażem doświadczeń, uciekła jak najdalej od problemów rodzinnych. Między jej bladymi dłońmi spoczywała mała, biała filiżanki wypełniona do połowy ciemną kawą. Jej palce okalane pierścionkami stukały paznokciami o blat. Przesunęła rękę i szturchnęła filiżankę, wylewając kawę na stół i przy okazji na siebie. Poderwała się z miejsca i przeklęła pod nosem. W panice rozejrzała się, poszukując wzrokiem chusteczek. - Jasna cholera. – Podsumowała, kiedy nie potrafiła dostrzec niczego, co mogłoby jej pomóc. Nagle przy stoliku zjawił się mężczyzna o pół długich włosach i paczką chusteczek w dłoni. - Zły dzień? – Rzucił cicho, a kobieta od razu rozpoznała w jego głosie Szkocki akcent. - Zły to mało powiedziane. – Wymamrotała, odbierając od niego paczuszkę. Wyjęła jedną chusteczkę i zaczęła wycierać nim zalany blat stołu. – Nie jesteś stąd. - Nie trudno było zauważyć. – Mężczyzna uśmiechnął się i usiadł na przeciwległym krześle. Blondynka przechyliła się do przodu i wyciągnęła ku niemu swoją dłoń. - Jestem Audrey. - Desmond. – Mężczyzna odwzajemnił uścisk dłoni i oparł się o oparcie krzesła. - Co Cię sprowadza do… - Nagle ucięła, uświadamiając sobie, że przecież to i tak nie jest jej interes. - Londynu? – Dokończył za nią, uśmiechając się szeroko. – Moja dziewczyna, Penny, tu mieszka. Wynająłem niedaleko stąd mieszkanie i… - Nie musisz kończyć. – Przerwała mu Audrey, atakując chusteczką plamę na swojej koszulce. Uśmiechnęła się delikatnie spojrzała na niego. – Już padła odpowiedź na moje pytanie. Mimo wszystko, dzięki za chusteczki. – Chwyciła w dłonie torebkę i obeszła stół, stając przy mężczyźnie. - Mam nadzieję, że jeszcze kiedyś się spotkamy, Desmond. – Rzuciła przez ramię, ruszając w stronę drzwi wyjściowych. Jakże trudna była decyzja do powrócenia do pracy, po godzinnej przerwie na lunch. Jakże trudno było znów wrócić do szarej rzeczywistości pełnej zboczonych, wymagających szefów i wyścigu szczurów w biurze… |
|