 Wysłany: Śro 10:56, 02 Kwi 2008 Temat postu: |
|
| Nie mów na niego nigga! XD
Zabraniam ci! XD Ten fragment z arią jest przeboski *________________* |
|
| Wysłany: Śro 0:04, 02 Kwi 2008 Temat postu: |
|||
A jak?!^^ Najpierw chyba dodam retro o przyczynie wydalenia z armii i podjęciu pracy najemnika co sprowadziło mnie w efekcie na Wyspę  |
|||
| Wysłany: Wto 23:57, 01 Kwi 2008 Temat postu: |
|||
Przecież informacje o przyczynie zranionych uczuć to najlepszy sposób na sprowadzanie ludzi do parteru i manipulację. ^^ Co oczywiście nie oznacza, że zamierzam manipulować Heniem, no gdzieżby! Henio jest lojalny chłop! ^^ |
|||
| Wysłany: Wto 23:54, 01 Kwi 2008 Temat postu: |
|
| <padła czytając nazwę tematu>
Muszę przyznać, dosyć ładne retrospekcje. Ben, naprawdę lubisz czytać o westchnieniach niespełnionej miłości ^^ ? |
|
| Wysłany: Wto 23:47, 01 Kwi 2008 Temat postu: |
|
| Heniowe wspomnienia jak zwykle powalają. ^^
Nasz Nigga to szyyyycha! Czekam na retro o jego zranionej miłości  |
|
| Wysłany: Wto 23:37, 01 Kwi 2008 Temat postu: Heniowe wspomnienia |
|
| Nienawidził garnituru, nawet na rozprawę przyszedł w mundurze, ale teraz nie mógł w nim przyjść.
Zatrzymał wóz pod gmachem opery, nowo wybudowany budynek, był okropny. Łączył w sobie styl neoklasycystyczny z topornym przepychem rodem ze złotych lat stalinizmu. Ot zwykły pomnik dokonań narodu pod światłym przywództwem w małej republice postsowieckiej. Podszedł do dwóch stojących na baczność żołnierzy z Ak-47 i pomachał im sfałszowaną legitymacją z Ambasady. Nie zwracał na siebie uwagi, ot zwyczajny urzędnik ambasady który przyszedł obejrzeć "Turandot" Pucciniego. Nie zwrócili uwagi na neseser. Wszedł do gmachu i podszedł do recepcji -Da? -spytała znudzona kobieta -Zamówiłem, loże tylko dla siebie-odpowiedział Henry -Pańska godność? -James Potts. -Ah tak loża numer 42 -Sapsibo- odparł. Poszedł do loży i zamknął ją na klucz, od recepcjonistki. Zaczął słuchać opery. W pewnym momencie zapikał mu zegarek. Otworzył neseser i wyjął karabin snajperski SWD Dragunow. Przyczepił do niego kolbę gdy tenor zaczął śpiewać arię Nessun dorma! Nessun dorma! Przykręcił lunetę Tu pure, o Principessa, nella tua fredda stanza guardi le stelle che tremano d'amore e di speranza.. Załadował Magazynek Ma il mio mistero è chiuso in me, il nome mio nessun saprà! No, no, sulla tua bocca lo dirò,- kontynuował śpiewak Przykręcił tłumik quando la luce splenderà! Ed il mio bacio scioglierà il silenzio Rozstawił trójnóg i kucnął przybliżając oko do lunety che ti fa mia. Zapadła cisza. Przerwał ją chór Il nome suo nessun saprà... E noi dovrem, ahimè, morir, morir! Namierzył cel, wycelował w jego pierś i jego palec znalazł się na spuście tenor zaczął śpiew z nową mocą Dilegua, o notte! Tramontate, stelle! Wziął poprawki Tramontate, stelle! All'alba vincerò! Zaczął naciskać spust Vincerò! Strzelił Vincerò! Zobaczył że cel podskoczył ale spokojnie siedział dalej. Tenor skończył ludzie klaskali, Henry spakował karabin i usłyszał zamieszania zorientowali się że nie żyje - pomyślał. Spokojnie machając legitymacją wyszedł z Opery i wsiadł do samochodu. ************************************************************** -Musicie walczyć z zakusami szatana! – krzyczał z ambony czarnoskóry pastor – Szatan bada człowieka, i gdy widzi jego słaby punkt tam swój szturm przypuszcza! – zagrzmiał Samuel Trucker Junior. Po kazaniu udzielił komunii, pobłogosławił wiernych i przy akompaniamencie chóru gospel, zszedł z przed ołtarza. W zakrystii podeszła do niego żona, zamieniła z nim kilka słów i pastor wyszedł z kościoła, przeszedł przez ulicę i już był w domu. Na powitanie zawołał -Henry! 18 letni Henry siedział w swoim pokoju, gdy usłyszał wołanie zszedł na dół -Tak ojcze? – spytał mężczyzny który siedział już w fotelu przy kominku. -Twoja matka mówiła mi o twoich planach- ojciec zrobił pauzę dla lepszego efektu – czy jesteś tego pewien?- spytał marszcząc czoło -Tak-powiedział spokojnie Henry -Henry armia nie jest najlepszym miejscem dla syna pastora -A kościół nie jest dobrym miejscem dla syna bohatera wojennego! – wypalił wściekły ta sama rozmowa powtarzana setki razy. -Synu twój dziadek- powiedział mając na myśli Samuela Truckera Seniora, jednego z nielicznych czarnoskórych żołnierzy, który „łoił tyłki hitlerowcom” Ale Henry nie pozwolił mu skończyć krzyknął tylko -To moje życie będę robić co chcę! -W takim razie idź do wojska, zgiń, niech twoje ciało przywiozą w trumnie owiniętej flagą! Spraw ból matce! Kilkanaście lat później Henry wstał dość wcześnie, włączył CNN w telewizji, i ubrał się w galowy mundur. Założył granatowe spodnie, granatową marynarkę z pagonami na ramieniach, na piersi miał medale. Założył skórzane buty, i pasek z orłem w klamrze, ubrał białą czapkę oficera i przypiął szablę do paska, ubrał białe, bawełniane rękawiczki i wyjrzał przez okno -Minus 9- mruknął zarzucił jeszcze płaszcz w kolorze munduru i wyszedł z domu. Wsiadł do wozu. Dotarcie do celu zajęło trochę czasu, nagły atak zimy na Maryland zbierał swoje żniwo . Gdy dotarł na miejsce zatrzymał się pod bramą na której widniał napis” CMENTARZ U.S. ARMY ARLINGTON” z budynku administracji wyszło 5 ubranych jak on Marines. Przywitali się i w milczeniu poszli do kaplicy. Nabożeństwo już się zaczęło, kaplica była wypełniona. Na środku na marmurowym piedestale stała owinięta we flagę USA trumna. Henry i pozostali oficerowie stanęli po 3 po bokach trumny. Po nabożeństwie złapali za uchwyty po bokach trumny i wyszli z kaplicy. Dołączyło do nich 10 żołnierzy z karabinami z bagnetami. Kondukt doszedł do pustego miejsca wokół którego ustawili się żałobnicy. Zaczęło się przemówienie: -Zebraliśmy się tu by pochować wiernego żołnierza Julio Rodrigeza- zakończyła się część oficjalna – Julio zginął na polu walki, zawsze chciał tak umrzeć, ale my nie chcieliśmy do tego pozwolić, ale los nam cię odebrał- słowa kapelana się mieszały traciły sens – Chad był zabawnym kompanem, świetnym przyjacielem, idealnym ojcem- kapelan wskazał na żonę po zmarłym- i świetnym żołnierzem. Żegnaj kapralu Rodrigez. Przynieśli trumnę do grobu, po drodze jego żona położyła na niej czapkę zmarłego. Gdy zaczęto spuszczać ciało do grobu rozległ się krzyk -SALUT!- wszyscy obecni żołnierze wyjęli szable i zasalutowali nimi. Padła salwa honorowa. Po pogrzebie Henry wracał do wozu, gdy drogę zastąpił mu mężczyzna z oznakowaniami generalskimi -Pan Generał- powiedział zaskoczony Henry -Trucker – powiedział Generał- smutny dzień prawda? -Tak panie Generale -Wspaniały żołnierz- powiedział rozmarzony generał – Pułkowniku co wiecie o SEALS? -Biorą tam najlepszych z najlepszych sir- odpowiedział zaskoczony pytaniem -Dokładnie- powiedział spokojnie generał – i chcą tam ciebie -Sir, ja- zaskoczony nie mógł złapać oddechu, uporządkować słów -Wpadnij do mnie do biura w Pentagonie wszystko objaśnię - powiedział generał -Sir! Yes sir!- krzyknął Henry salutując Generał uśmiechnął się i odszedł do limuzyny której drzwi otworzył mu adiutant Zszokowany Henry stał w miejscu. |
|