Dżungla

Dołączył: 24 Mar 2008 Posty: 316 Przeczytał: 0 tematów Ostrzeżeń: 0/5

Przez chwilę stał na brzegu, wpatrując się w motorówkę, zmieniającą się powoli w niewielki punkt na horyzoncie.
- Do zobaczenia. - uśmiechnął się pod nosem i ruszył w swoją stronę...

Dołączył: 25 Mar 2008 Posty: 137 Przeczytał: 0 tematów Ostrzeżeń: 0/5

-Jest tam kto?!- Michael krzyknął w stronę wyjścia z rowu. Słyszał strzały więc wiedział że coś złego się stało.
-Czy ktoś mnie słyszy?!-spytał ze ściśniętym gardłem, bojąc się że może nikt go nie usłyszy.
Weź się w garść Taylor, myśl, do cholery i nie zamykaj oczu...
Michael walczył z pulsującym bólem głowy i czarnymi plamami, skaczącymi mu przed oczyma.

Dołączył: 24 Mar 2008 Posty: 536 Przeczytał: 0 tematów Ostrzeżeń: 0/5

Nad dżunglą górowało słońce, południe

Ben – 200 XP +1 PŻ
Michael – 170 XP – 1PŻ
Sayid – 170 XP – 2 PŻ
Robert – 50 XP

Dołączył: 25 Mar 2008 Posty: 137 Przeczytał: 0 tematów Ostrzeżeń: 0/5

Siedział w rowie już od kilku godzin. Ból głowy ustępował, nadal jednak bolały go kości.
Niech cię tylko kiedyś spotkam Ben...
Wyciągnął nóż z paska i zaczął nim drążyć dziurę w ścianie dołu, mniej więcej na wysokości kolana. Gdy wchodziła już w "ścianę" na kilka centymetrów zaczął drążyć następną, trochę powyżej brzucha.

Dołączył: 25 Mar 2008 Posty: 171 Przeczytał: 0 tematów Ostrzeżeń: 0/5

Nawet nie poruszył się od czasu postrzału. Po długim czasie spróbował wstać i kulejąc podszedł do dołu.
-Michael, żyjesz?-spytał.

Dołączył: 25 Mar 2008 Posty: 137 Przeczytał: 0 tematów Ostrzeżeń: 0/5

-Tak, Sayid żyję. A ty co z tobą?- zapytał.
Włożył prawą nogę w otwór który wydrążył na wysokości kolana. Ręką złapał otwór położony dużo wyżej. Lewą nogę włożył w otwór powyżej prawej.
Dzięki ci Scott że wyciągałeś mnie w soboty rano na skałkę...
Wreszcie przy pomocy otworów, chwycił się ziemi. Podciągnął się na rękach i wyszedł z dołu.
Zobaczył Sayida, spojrzał na jego nogę.
-Podeprzyj się na mnie i dojdziemy do bunkra.- powiedział do Irakijczyka.

Dołączył: 25 Mar 2008 Posty: 171 Przeczytał: 0 tematów Ostrzeżeń: 0/5

Wykonał polecenie Michaela ukrywając ból.
-Veronika? O cholera!

Dołączył: 25 Mar 2008 Posty: 137 Przeczytał: 0 tematów Ostrzeżeń: 0/5

-O cholera!- powtórzył za Sayidem widząc zwłoki Ver.
-Nigdy jej nie lubiłem ale była jedną z nas.- powiedział po chwili.

Dołączył: 25 Mar 2008 Posty: 171 Przeczytał: 0 tematów Ostrzeżeń: 0/5

-Wrócimy po nią później. Teraz nie mamy możliwości-stwierdził ponurym głosem.
Droga powrotna ze względu na jego problemy z chodzeniem wydawała się trwać w nieskończoność.

Dołączył: 25 Mar 2008 Posty: 137 Przeczytał: 0 tematów Ostrzeżeń: 0/5

-Masz rację, odstawię cię do bunkra a potem wrócę z Willem albo kimś i ją pochowamy.- powiedział do Sayida.

Dołączył: 25 Mar 2008 Posty: 171 Przeczytał: 0 tematów Ostrzeżeń: 0/5

Dalsza częśc drogi minęła w ciszy. Sayid rozmyślał nad tym co się stało. Jego nienawiść do "tamtych" rosła.
Po dwóch godzinach podróży dotarli do bunkra. Noga już tak bardzo nie krwawiła jednak nadal czuł ból.

[bunkier]

Dołączył: 25 Mar 2008 Posty: 137 Przeczytał: 0 tematów Ostrzeżeń: 0/5

-Nareszcie doszliśmy- powiedział wchodząc do bunkra.

[bunkier]

Dołączył: 24 Mar 2008 Posty: 411 Przeczytał: 0 tematów Ostrzeżeń: 3/5

Zaczął iść przed siebie.Nie trudno było znaleść ślady,gdyż wszystkie były łątwe do odczytania oraz były świeże.Szedł przed siebię.

Po pewnym czasie szedł przed siebię i zobaczył miejsce gdzie wczoraj rozegrała się akcja.Zaczął badać ślady.Zobaczył ślady Pauliego i Michaela w dziurze.Potem zobaczył ślad po postrzeleniu Sayida.Po chwili jednak zobaczył to czego szukał.Pod drzewem leżała Veronica.Podszedł do niej.Pogłaskał ją po czole.Spojrzał poraz ostatni w jej błękitne lecz teraz zasłonięte mgłą oczy.Pochwili zasunął jej powieki.Zaczął się modlić
PAN jest moim pasterzem
i nie brak mi niczego.
Pozwala mi spocząć
wśród zielonych pastwisk
Prowadzi mnie do wód spokojnych,
pokrzepia moją duszę.
Prowadzi mnie prawymi ścieżkami
przez wzgląd na swoje Imię.
Lecz choćbym nawet szedł mroczną doliną,
zła się nie ulęknę, bo Ty jesteś ze mną.
Twoja laska i kij pasterski
są mym pocieszeniem.
Stół dla mnie zastawiasz
na oczach mych wrogów
olejkiem moją głowę namaszczasz,
mój kielich aż się przelewa.
Tak dobroć i łaska za mną podążą
przez wszystkie dni mojego życia.
I na długie dni zamieszkam
w domu PANA
-Powodzenia w drodze Veronico.Obyś odnalazła spokój w śmierci.-po czym wziął ją na plecy i zaczął z nią iść w stronę plaży.

Po pewnym czasie zauważył przed sobą rozpościerające morze.Zaczął skręcać w stronę cmentarza.
(cmentarz)

Dołączył: 25 Mar 2008 Posty: 325 Przeczytał: 0 tematów Ostrzeżeń: 0/5

Była bardzo zmęczona więc szła powoli, z powodu upału i ogólnego wycieńczenia organizmu nie umiała domyśleć się gdzie się znajduje.
Miała nadzieje że szybko odnajdzie rozbitków bo bała się że nie wystarczy jej sił.
Weszła w dżungle ponieważ tu mogła znalezc schronienie od słońca.
Po pół godzinie przystaneła na chwile by złapać oddech, oparła się plecami o drzewo.
Sięgneła do tylnej kieszeni spodni by upewnić się że ma dalej zdjęcie,
odetchneła z ulgą gdy wyciągła je i spojrzała na uśmiechniętą twarz chłopaka.
Uśmiechneła się do siebie i włożyła zdjęcie spowrotem do kieszeni.
Postała tak jeszcze pare minut i ruszyła w dalszą drogę.

Dołączył: 24 Mar 2008 Posty: 536 Przeczytał: 0 tematów Ostrzeżeń: 0/5

Nagle drzewa zaszumiały, Atena usłyszała szepty
Nie dasz rady... Zdrajca... On tam został.... szepty powtarzały się aż nagle umilkły, Atena usłyszała dziwny dźwięk a potem straszny metaliczny ryk, drzewa stojące przed nią padały niszczone przez COŚ